"Bu sihir": Kuzey'de, Fransa'daki son Macumba kapanışından önce son bir dans sunuyor

“Büyük bir aile” , “bir mücevher” , “bütün hayatım” . Altmış yıllık tarih, Pazar gününü Pazartesi'ye bağlayan gece, Lille yakınlarındaki Fransa'daki son Macumba'nın kapanışını , bu gece kulübünün yüzlerce tutkunu tarafından son kez kutlanarak sona erdi. Macumba d'Englos (Kuzey), "bütün hayatım, dans, arkadaşlarım" ve kapanışı "yürek parçalayıcı" diye iç çekiyor, göz kamaştırıcı mavi faset bir elbise giymiş, 67 yaşındaki sarışın Dany Cornu.

Saat 15:00'te açılışa giren, dans pistinde 25 yıllık kıdeme sahip bu sadık mümin, saat 03:00'ten önce oradan ayrılmayı göze alamıyor. "Daha önce düşmezsem!" " Bu sevdiği yerin son kez canlandığını görmekten mutluluk duyarak gülümsüyor. İlk Macumba 1966 yılında Montpellier'de açıldığında henüz çocuktu ve 1975 yılında Lille'in eteklerindeki Englos'taki Macumba açıldığında henüz yetişkin değildi. Bu kuruluş, seksenlik kurucusu Henri Souque'un emekli olabilmesi için kapandı. "Başkalarına yol açmanın zamanı geldi (...) 84 yaşında olmak bahane mi? " diyor, siyahlar giymiş bir şekilde, tanıtımcılara satılacak odanın içinde volta atarak.

Fransa'da 23 adet Macumba vardı, İspanya'da da vardı, hatta Küba'da bile bir alt franchise'ı vardı. "Ah Macumba, Macumba, her gece dans ediyor " diye şarkı söylemişti Jean-Pierre Mader, 1985 yılında bu gece kulübü zincirinin adını popülerleştiren hit şarkısında. Son dansında, Claude François'dan Dua Lipa'ya , Aretha Franklin'e kadar yüzlerce hayran, onu zengin bir çalma listesinde haklı çıkarmaya çalışıyor.

Jean-Pierre Mader - Macumba (1985)

Salon, 1.400 kişilik maksimum kapasitesine yakın bir oranda dolu görünüyor. Saat ilerledikçe atmosfer yükseliyor ve nem oranı da artıyor. Pistte gömlekler vücuda yapışıyor, nüfus gözle görülür şekilde gençleşiyor. Saat 15.00'ten 21.00'e kadar süren özel bir atmosferden yararlanan "yaşlılar" bir adım geri çekiliyor. Altmışlı yaşlarda iki kadın, kanepede uzanmış, gözleri odaklanamamış, ayaklarını plastik sandalyelere uzatmışlar.

Ayrıca Joshua Weilerstein'ın Orchestre national de Lille'in başına atandığını okuyun

Bir dede direniyor. Kusursuz ütülü mor gömleğiyle 78 yaşındaki Joseph Pietraskiewiecz, genç bir adam gibi sallanıyor. "Hey, bunun sosyal güvenlik tarafından karşılanması gerekir!" " diye şaka yapıyor emekli, "korkunç dayanıklılığını" Macumba'daki 20 yılına borçlu olduğunu iddia ediyor. Sadece birkaç metre ötede, siyah elbiseler giymiş üç kuşak kadın yüksek bir masaya tırmanıyor ve Miley Cyrus'ın Flowers şarkısı eşliğinde dans etmeye başlıyor. Dans pistinde toplanan yüzlerce partili büyük bir disiplinle adeta hep bir ağızdan Voyages, voyages şarkısını söylerken DJ, bu sözlerden hemen önce Desireless parçasını kesiyor.

Macumba'nın kapanması, 1980'lerde altın çağını yaşayan devasa gece kulüplerinin döneminin sonunun sembolüdür - Sacem'e göre o zamanlar Fransa'da 4.000 gece kulübü vardı, bugün ise bu sayı yaklaşık 1.500 civarında. Kasım ayında ilk kez gelen 30 yaşındaki Céline, “harika” , “büyülü” bir yer keşfetti: “Aile, Macumba.” "Büyük bir aileyiz," dedi, tıpkı yanında olan en yakın arkadaşı Axelle gibi, birkaç damla gözyaşı dökmekten korkarak.

" Aile, arkadaşlar, birbirimizi tanımıyoruz, herkes bir araya geliyor, konuşuyoruz, birbirimizi seviyoruz, dans ediyoruz"

Macumba'nın müdavimi Manu

Üstü düğmeli olmayan dar beyaz gömleği ve boynundaki altın zinciriyle 52 yaşındaki Manu daha da ileri gidiyor. Son akşam, "Düğün gibiydi. Aile, arkadaşlar, birbirimizi tanımıyoruz, herkes bir araya geliyor, konuşuyoruz, birbirimizi seviyoruz, dans ediyoruz." Macumba'daki son gecelerinde iki DJ'in kısa bir süreliğine kucaklaştığı sahneye nostaljik bir şekilde bakıyor. "Bu akşamı sonuna kadar yaşayacağız," diyor ve dans pistinin kenarında, sarışın Dany'nin hâlâ dans ettiği yerde duruyor.